ZWANGERSCHAPSMISSELIJKHEID, WAT U MOET WETEN
Zwangerschapsmisselijkheid wordt meestal “ochtendmisselijkheid” genoemd, maar kan in feite op elk moment van de dag optreden. Het komt vaak voor, vooral in het eerste trimester. Bijna 85% van de zwangere vrouwen heeft er last van. Het is een van de duidelijkste tekenen van het begin van de zwangerschap!
Zwangerschapsmisselijkheid treedt hoofdzakelijk op tussen de vierde en de achtste week van de zwangerschap en overschrijdt zelden de twintigste week. Het piekt meestal in de negende week. Het kan ook afnemen en aan het eind van de zwangerschap weer opkomen.
Wat zijn de oorzaken van zwangerschapsmisselijkheid?
De combinatie van verschillende factoren zou aan de oorsprong liggen van zwangerschapsmisselijkheid:
Hormonale factoren
Hoewel het nog steeds moeilijk is de precieze oorzaak van misselijkheid tijdens de zwangerschap vast te stellen, blijft de productie van hormonen een duidelijke oorzaak. De hormonen in kwestie zullen het lichaam in staat stellen zich voor te bereiden op de komst van de baby en tegelijkertijd zorgen voor een goede voortzetting van de zwangerschap.
Een daarvan is HCG, een hormoon dat kort na de bevruchting door het embryo wordt geproduceerd. Dit hormoon zorgt onder andere voor de voortdurende productie van oestrogeen en progesteron. Er is een nauw verband vastgesteld tussen de piek van HCG-productie en de piek van misselijkheid tijdens de zwangerschap.
Progesteron speelt een specifieke rol bij het ontstaan van misselijkheid. Het is aanwezig bij vrouwen, maar het gehalte stijgt tijdens de zwangerschap. Dit veroorzaakt een vertraging van de activiteit van de maag van de aanstaande moeder en bijgevolg een toestand van misselijkheid.
Genetische factoren
De familiale voorgeschiedenis speelt een rol bij het optreden van misselijkheid tijdens de zwangerschap. Een zwangere vrouw waarvan de moeder misselijkheid en braken heeft ervaren tijdens haar zwangerschap zou meer vatbaar zijn voor deze misselijkheid. Ten slotte heeft een vrouw die tijdens een zwangerschap misselijkheid heeft ervaren, over het algemeen meer kans om daar opnieuw last van te krijgen als zij opnieuw zwanger wordt.
Psychosociale factoren
Er wordt aangenomen dat stress en vermoeidheid misselijkheid bij zwangere vrouwen in de hand werken. De maag bevat immers een groot aantal zenuwen die in verbinding staan met die van de hersenen: stress kan de zuurtegraad van de maag verhogen en zo bijdragen tot het ontstaan van een misselijke toestand.
Het lichaam van de zwangere vrouw wordt geconfronteerd met een groot aantal veranderingen, waaraan het zich moet aanpassen: een gezonde omgeving zou de aanstaande moeder dus helpen om haar zwangerschap op een meer serene wijze te beleven.
Zwangerschapsmisselijkheid: is de ligging van de baby de oorzaak?
Zoals eerder gezien, houden de belangrijkste oorzaken van zwangerschapsmisselijkheid verband met hormonen, de stofwisseling van de zwangere vrouw en haar omgeving. Misselijkheid komt meestal voor in het eerste trimester, maar kan ook optreden aan het einde van de zwangerschap, om een heel andere reden: de ligging van de baby.
Tijdens het kokhalzen duwen de spieren de organen naar boven en zorgen ervoor dat de baby iets omhoog komt in het bekken. Met nog een paar weken te gaan voor de bevalling, is misselijkheid een manier voor het lichaam om de baby te helpen zich in de juiste hoek te plaatsen!
Hoe kan zwangerschapsmisselijkheid voorkomen en verlicht worden?
Er zijn een aantal dingen die u kunt doen om zwangerschapsmisselijkheid te helpen voorkomen, zoals het veranderen van bepaalde gedragingen of eetgewoonten.
Er zijn ook manieren om misselijkheid te verhelpen, als zij niet kan worden vermeden. Als eerste redmiddel kunnen niet-medicinale oplossingen effectief zijn. Wanneer deze onvoldoende zijn, kunnen zij op advies van een arts worden aangevuld met medische behandelingen.
Waarschuwing: hoewel misselijkheid tijdens de zwangerschap een frequent en potentieel goedaardig probleem is, mag het niet worden gebagatelliseerd. Als er complicaties optreden, aarzel dan niet om met een gezondheidsdeskundige te praten.
